๑๑ نغمه های دل ๑๑
منـ ازجنس امیدمـ๑๑ نغمه های دل ๑๑
منـ ازجنس امیدمـ๑حال نوشت๑
گاهی خودم ازحال خودم خندم میگیره
وقتی شادم ,شادم دیوونه وار
وقتی ناراحتم ,اشک فقط اشک بی امون میاد
یا یه لبخند سرد میزنم
یا میرم توفکریابه عبارتی میرم تو لاک خودم
وقتی احساسی میشم خیلی ضعیف به نظر میام
اماوقتی رها هستم
آدم قوی ای میشم
من این حسمودوست دارم
وقتی ازخدادورمیشم راهموگم میکنم حس خلاای وجودمو فرامیگیره
انگارقطارزندگی داره به سرعت میره ومن هی میدوم وبهش نمیرسم
خندم میگیره وقتی دلم باتموم وجودمیگیره وقتی بغزامونمومیبره
مهربونیش کاملامشخص میشه انگاردستشو میکشه روسرم
وقتی کاراشتباهی میکنم تنبیهم میکنه امابازبامهربونی تموم نشدنیش
میبخشتم دستمو میگیره بلندم میکنه
واقعاحالم خنده دار
اما اینی که الان هستم رودوست دارم
کاری به گذشته ندارم حال روبایددریابم
کلاتوزندگی بی برنامه پیش برم بهتروقتی برنامه ریزی میکنم عمرا
بهش عمل کنم بی برنامه ریزی کارام بهتر انجام میشه
دیوونم دیگه
